Strategie inwestycyjne i analiza wskaźnikowa - 2 - Zastosowanie w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych 2
opublikowany 2010-04-03 21:41:48 przez: GPG
Wyróżnić można dwie główne grupy modeli służących do określenia, czy analizowana spółka jest obecnie niedowartościowana ze względu na jej potencjał dochodowy, oczekiwany poziom dywidendy i wartość aktywów. Pierwszą z nich są modele wyceny bezwzględnej, drugą z głównych grup modeli stosowanych w analizie fundamentalnej są modele wyceny względnej.
Przy dokonywaniu analizy należy pamiętać, że nie zawsze spółki, dla których oczekuje się wzrostu zysków są dobrymi inwestycjami. W przypadku, gdy obecna cena akcji jest wysoka, można spodziewać się, że rynek zdyskontował już oczekiwane w przyszłości zyski i spółka nie jest niedowartościowana. Wyróżnić można dwie główne grupy modeli służących do określenia, czy analizowana spółka jest obecnie niedowartościowana ze względu na jej potencjał dochodowy, oczekiwany poziom dywidendy i wartość aktywów. Pierwszą z nich są modele wyceny bezwzględnej, w których dąży się do dokładnego obliczenia wartości wewnętrznej akcji poprzez dokonanie pełnej wyceny spółki. Pionierem tego rodzaju metod był J. B. Williams. W modelach wyceny bezwzględnej dokonuje się wyceny spółki w oparciu o zdyskontowaną wartość przyszłych przepływów pieniężnych (ang. discounted cash flows, DCF), których dokładna definicja zależy od typu wykorzystywanego modelu. Dyskontować można między innymi dywidendy (modele zdyskontowanych dywidend, ang. dividend discount), czy wolne przepływy pieniężne (ang. free cash flows). Ze względu na konieczność dokonania prognoz przyszłych przepływów pieniężnych, wycena dokonywana metodami DCF jest czasochłonna, ponieważ trzeba w niej uwzględnić specyfikę każdej z analizowanych spółek. Jest też w dużym stopniu subiektywna, ponieważ analityk zmuszony jest do przyjęcia założeń na temat między innymi trendu zysków spółki, poziomu wypłacanych dywidend czy rynkowych stóp procentowych w wieloletniej perspektywie. Drugą z głównych grup modeli stosowanych w analizie fundamentalnej są modele wyceny względnej. Filozofię modeli wyceny względnych opisał Graham. Ideę tego typu metod modelowania ilustruje dobrze podany przez niego przykład. Rozważmy spółkę A, której cena akcji wynosi 100, zysk spółki przypadający na jedną akcję (ang. earnings per share, EPS) wynosi 10, a wartość dywidendy przypadająca na jedną akcję wynosi 7. Wtedy cena akcji podobnej spółki B, której EPS równa się 10, a dywidenda na akcję wynosi 6, powinna być teoretycznie niższa niż 100. Jeśli cena akcji spółki B jest wyższa od 100, to jest ona względnie przewartościowana (względem spółki A), natomiast spółka A jest względnie niedowartościowana (względem spółki B). Oczywiście obie te spółki mogą być przewartościowane w ujęciu bezwzględnym, czyli w stosunku do swojej wartości wewnętrznej.
