Strategie inwestycyjne i analiza wskaźnikowa - 3 - Strategia Par Wskaźników - 3
opublikowany 2010-04-18 02:28:09 przez: GPG
J. Lakonishok, A. Shleifer oraz R. Vishny przetestowali założenie, że biorąc pod uwagę zachowania inwestorów mających skłonność do zbyt pozytywnego oceniania spółek atrakcyjnych i za niskiej oceny spółek nieatrakcyjnych dobrze będzie inwestować wbrew opinii ogółu. (Kontynuacja...)
Przetestowano więc podstrategie oparte na czterech możliwych kombinacjach tych dwóch grup miar, a także dodatkowej kombinacji wskaźników BV/P oraz GS, aby sprawdzić, czy ich zakres informacyjny pokrywa się. Dodanie drugiego wskaźnika do podstrategii różnicujących pomiędzy spółkami glamour oraz value zwiększyło bezwzględną stopę zwrotu z portfela value w każdym z pięciu przypadków. Dla czterech prostych podstrategii, różnice stóp zwrotu portfeli value i glamour znajdowały się w przedziale od 6,8 pp. do 11,0 pp., natomiast dla podstrategii opartych na dwóch wskaźnikach, zarówno dolna, jak i górna granica tego przedziału uległy zwiększeniu, odpowiednio do 8,2 pp. oraz 11,2 pp. Jako że konstrukcja portfela w strategii Par Wskaźników dokonuje się bez wykorzystania metod statystycznych, strategia PW jest strategią prostą. Można ją także zaklasyfikować jako ciągłą, ponieważ badane spółki dzieli się na kilka grup na podstawie wartości przyjmowanych przez stosowane wskaźniki. Strategia Par Wskaźników jest również długa, ponieważ – choć autorzy dla celów badawczych wykorzystują różnicę stóp zwrotu pomiędzy spółkami value a glamour – to omówione wyniki inwestycji długookresowych dotyczą pozycji długich. Lakonishok, Shleifer i Vishny zbadali także wyniki zastosowania swojego podejścia do inwestowania w 50% największych spółek z próby. Ze względu na szczególne zainteresowanie inwestorów instytucjonalnych spółkami o wysokiej kapitalizacji – przekładające się na stopień szczegółowości analiz sporządzanych na ich temat – kursy akcji dużych spółek mogą odchylać się mniej od swojej wartości wewnętrznej niż kursy akcji spółek mniejszych. W konsekwencji można zaobserwować, że spółki o małej kapitalizacji rynkowej cechują się wyższą przeciętną stopą zwrotu od spółek większych, która nie jest związana z większym poziomem ryzyka inwestycji mierzonym np. współczynnikiem beta. Efekt ten, zwany efektem wielkości (size effect) jako pierwszy opisał R. Banz. Strategia Par Wskaźników uzyskała istotnie statystyczne ponadprzeciętne zwroty z inwestycji także dla dużych spółek.
